Rozdział 4

***James***

     Spojrzałem na Julie z niedowierzaniem i rozbawieniem.

-Że co mam niby zrobić?

-To co słyszałeś. Naucz mnie zabijać.-zacząłem się śmiać.-Co cie tak śmieszy?

-Ty.

-Pajac.

-Julie, chodzi o to, że nie można kogoś nauczyć zabijania. 

-Wszystkiego można się nauczyć.

-Nie, Julie. Żeby kogoś zabić trzeba tego naprawdę chcieć. Ja wiem, że chcesz zabić swojego ojczyma, ale sama chęć nie wystarczy. Potrzebna jest jeszcze odwaga. Co byś zrobiła, gdybyś spanikowała? Z resztą, powiedz mi.: nie miałabyś wyrzutów sumienia, że go zabiłaś?

-Ja...

-No właśnie Julie. Przykro mi, ale odpowiedź brzmi nie. Nie nauczę cie zabijania.

-Ugh jesteś...

-No jaki? No jaki jestem? Nieczuły, chamski, sarkastyczny, wredny, przemądrzały czy może jeszcze jakiś?

-Jesteś po prostu.... Um... przewrażliwiony.-wywróciłem oczami.

-Po prostu się o ciebie martwię.

-Czemu?

-Nie wiem. Tak po prostu. Czuję się za ciebie odpowiedzialny.

-Robisz to tylko ze względu na moją matkę.

-Nie prawda.

-To dlaczego to robisz?

-Bo potrzebujesz wsparcia. Sama sobie nie dasz rady.

-Jasne, wiem, że sobie sama nie poradzę, ale nie potrzebuję litości.

-Nie robię tego z litości. Chcę ci pomóc, więc to robię i proszę przyjmij tę pomoc.-spojrzała mi głęboko w oczy.

-Dzięki.-uśmiechnąłem się.

-W porządku. Chcesz zostać w łóżku?

-Mogę tutaj zostać cały dzień, nie chce mi się żyć.-pogładziłem ją po policzku.

-Możesz tu leżeć ile zechcesz.

-Dzięki, ale zostaniesz ze mną?

-No pewnie, ale może najpierw zrobię nam śniadanie?

-Nie jestem głodna.

-Jak chcesz. Ja idę coś zjeść. 

-W porządku.

***Julie***

     Gdy James wyszedł znów zaczęłam myśleć o tym wszystkim. No nie. Znów łzy napłynęły mi do oczy. Plusem towarzystwa Jamesa, było to, że mogłam oderwać się na chwilę od wydarzeń z ostatnich kilku dni, mimo, że sam w sobie mi o tym przypominał, jego towarzystwo poprawiało mi humor. Był sarkastyczny i chamski, ale lubiłam z nim przebywać. Miał w sobie coś takiego, co mnie do niego ciągnęło. Był przystojny i seksowny, to fakt, ale budził też nutkę tajemnicy. To w nim lubiłam najbardziej, to że był taki tajemniczy. Ciągle próbowałam go rozgryźć. W jego oczach widziałam śmiałość, odwagę, ale też strach i ból. On też wiele przeszedł. Z jednej strony mu współczułam, a z drugiej miałam za złe, że pomaga mi z litości, mimo, że mówi, że chce mi pomóc. Ja wiem swoje. 

     Po kilku minutach wrócił James. Szybko wytarłam łzy, które napłynęły mi do oczu.

-Jak samopoczucie?-zapytał i się uśmiechnął, siadając na łóżku.

-Zgadnij.

-Ej no Julie. Eh.. mógłbym ci jakoś poprawić humor?

-Czemu chcesz, żebym miała dobry humor?

-Bo źle się czuję, kiedy jesteś smutna.

-Dzięki. Nie wiem. Po prostu ze mną posiedź. Nie chcę zostać sama.

-W porządku.- James usiadł obok mnie na łóżku.-jesteś na mnie zła?

-Uhm? A nie.. James.. przepraszam, myślałam trochę jak ciebie nie było i rozumiem. Wiesz, może mnie też trochę poniosło... Nie wiem, czy potrafiłabym kogoś zabić.

-W porządku Julie. Ty masz zbyt miękkie serce do tego.

-Skąd wiesz?

-No bo, przecież on ci wyrządził tyle złego, a ty mimo wszystko nie potrafiłabyś go skrzywdzić.

-Może gdyby skrzywdził kogoś mi bliskiego... Może wtedy bym potrafiła.

-Skrzywdził twoją mamę.

-Nigdy nie byłam z nią szczególnie blisko, kochałam ją ale... Ona też mnie czasem traktowała jak wyrzutka...

-Przykro mi.

-Zazdroszczę ci, że masz taki dobry kontakt z mamą.

-Ewh, strasznie ją kocham. W piekle, przez które przechodziłem miałem tylko ją.

-Przykro mi. No ale chyba masz znajomych? Przyjaciół? Dziewczynę?

-Uh.. Zerwałem kontakt z połową moich znajomych. W sumie zostali mi tylko trzej dobrzy kumple, a dziewczyny nie mam. 

-Dziwne.

-Co?

-No to, ze nie masz dziewczyny?- blondyn zaśmiał się głośno.

-Niby czemu?

-No bo jesteś czasem miły, masz dobre serce no i jesteś całkiem przystojny.

-Przyznaj się. Lecisz na mnie.-poczułam jak rumienią mi się policzki.

-Zwariowałeś?! Nie! Nigdy!-chłopak zaczął się śmiać.

-Hahah widzę jak mnie pragniesz haha.

-Zamknij się James.-blondyn złapał mnie za łokcie i obrócił w swoją stronę.

-A tak prawdę mówiąc, ty też mi się podobasz.

NO I JEST 4 :)

Mam nadzieję, że Wam się spodoba, chociaż moim zdaniem jest kiepski. Wybaczcie, wczoraj byłam na 18stce kumpeli haha

No to jeszcze jedna sprawa: JEŚLI CHCECIE BYć INFORMOWANE O NOWYCH ROZDZIAŁACH. ZOSTAWCIE SWOJE USERY DO TT W KOMENTARZU :)